سرویس آنالیز مشخصه‌یابی آپتامر

میل ترکیبی بهینه آپتامر با تکنیک‌های مرتبط با سنجش اتصال آپتامر تأیید شد. نمونه‌هایی از این تکنیک‌ها عبارتند از کالریمتری تیتراسیون همدما (ITC)، فلوسایتومتری (FCM) و رزونانس پلاسمون سطحی (SPR)، میکروفلوئیدیک و غیره. میل ترکیبی آپتامر معمولاً با ثابت تفکیک (KD) بیان می‌شود، یک کمیت فیزیکی که برای تعیین کمیت درجه تفکیک مولکولی در یک واکنش برگشت‌پذیر استفاده می‌شود. هرچه مقدار KD کوچکتر باشد، کمپلکس پایدارتر است، یعنی میل ترکیبی قوی‌تر است. برعکس، هرچه مقدار KD بزرگتر باشد، کمپلکس ناپایدارتر و میل ترکیبی ضعیف‌تر است. این مرحله کلید شناسایی عملکرد آپتامر است و بلوغ میل ترکیبی آپتامر را تضمین می‌کند و می‌تواند با میل ترکیبی و گزینش‌پذیری بالا در کاربردهای عملی به مولکول هدف متصل شود.

شکل 1 فرآیند بلوغ میل ترکیبی آپتامر. منبع مرجع:کینگ‌هورن، ای‌بی، فریزر، لوئیزیانا، ۲۰۱۷.

علاوه بر تأیید میل ترکیبی، عملکرد آپتامر نیز باید تأیید شود. این شامل تأیید پایداری، اختصاصی بودن و برهمکنش‌های آپتامر با سایر مولکول‌ها در یک محیط خاص می‌شود. نتایج تأیید عملکردی مستقیماً بر ارزش آپتامر در تحقیقات علمی و کاربردهای صنعتی تأثیر خواهد گذاشت.

تأیید خاص

روش مناسب معمولاً بر اساس هدف کاربردی خاص آپتامر اسید نوکلئیک انتخاب می‌شود.

(1) آزمایش در سطح مولکولی: استفاده از تکنیک‌های زیست‌شناسی مولکولی، مانند الکتروفورز ژل، وسترن بلات و غیره، برای تشخیص کمپلکس‌های تشکیل‌شده پس از ترکیب آپتامر با مولکول هدف، یا تشخیص تغییرات در سطح بیان مولکول هدف ناشی از آپتامر.

(2) آزمایش سطح سلولی: با استفاده از فناوری کشت سلولی، آپتامرها با سلول‌های هدف انکوبه می‌شوند تا تغییرات بیولوژیکی مانند مورفولوژی سلولی، تکثیر و آپوپتوز مشاهده شده و فعالیت بیولوژیکی آپتامرها ارزیابی شود.

(3) آزمایش مدل حیوانی: در مدل‌های حیوانی مناسب، آپتامرهای اسید نوکلئیک از طریق تزریق یا تجویز دارو تجویز می‌شوند و شاخص‌های فیزیولوژیکی و تغییرات پاتولوژیک حیوانات برای ارزیابی فعالیت بیولوژیکی و ایمنی آپتامرها در داخل بدن (in vivo) مشاهده می‌شوند.