აპტამერის დახასიათების ანალიზის სერვისი

ოპტიმიზებული აპტამერის აფინურობა დადასტურდა აპტამერის შეკავშირების ანალიზის შესაბამისი ტექნიკით. მაგალითებია იზოთერმული ტიტრაციული კალორიმეტრია (ITC), ნაკადური ციტომეტრია (FCM) და ზედაპირული პლაზმონური რეზონანსი (SPR), მიკროფლუიდიკა და ა.შ. აპტამერის აფინურობა ჩვეულებრივ გამოიხატება დისოციაციის მუდმივით (KD), ფიზიკური სიდიდით, რომელიც გამოიყენება შექცევადი რეაქციის დროს მოლეკულური დისოციაციის ხარისხის რაოდენობრივი განსაზღვრისთვის. რაც უფრო მცირეა KD მნიშვნელობა, მით უფრო სტაბილურია კომპლექსი, ანუ მით უფრო ძლიერია აფინურობა; პირიქით, რაც უფრო დიდია KD მნიშვნელობა, მით უფრო არასტაბილურია კომპლექსი და მით უფრო სუსტია აფინურობა. ეს ნაბიჯი არის აპტამერის მუშაობის იდენტიფიცირების გასაღები, რაც უზრუნველყოფს აპტამერის აფინურობის მომწიფებას და შეუძლია დაუკავშირდეს სამიზნე მოლეკულას მაღალი აფინურობითა და სელექციურობით პრაქტიკულ გამოყენებაში.

სურ.1 აპტამერის აფინურობის მომწიფების პროცესი. წყარო:კინგჰორნი, ფრეიზერი, ლუიზიანა, 2017.

აფინურობის ვერიფიკაციის გარდა, საჭიროა აპტამერის ფუნქციის ვერიფიკაცია. ეს მოიცავს აპტამერის სტაბილურობის, სპეციფიკურობის და კონკრეტულ გარემოში სხვა მოლეკულებთან ურთიერთქმედების ვერიფიკაციას. ფუნქციური ვერიფიკაციის შედეგები პირდაპირ გავლენას მოახდენს აპტამერების ღირებულებაზე სამეცნიერო კვლევასა და სამრეწველო გამოყენებაში.

კონკრეტული ვერიფიკაცია

შესაბამისი მეთოდი, როგორც წესი, შეირჩევა ნუკლეინის მჟავას აპტამერის კონკრეტული გამოყენების მიზნის მიხედვით.

(1)მოლეკულური დონის ტესტირება: მოლეკულური ბიოლოგიის ტექნიკის გამოყენება, როგორიცაა გელ ელექტროფორეზი, Western blot და ა.შ., აპტამერის სამიზნე მოლეკულასთან შერწყმის შემდეგ წარმოქმნილი კომპლექსების აღმოსაჩენად ან აპტამერით გამოწვეული სამიზნე მოლეკულის ექსპრესიის დონის ცვლილებების აღმოსაჩენად.

(2) უჯრედის დონის ტესტირება: უჯრედული კულტურის ტექნოლოგიის გამოყენებით, აპტამერები ინკუბირდება სამიზნე უჯრედებთან, რათა დაკვირვებულ იქნას ბიოლოგიური ცვლილებები, როგორიცაა უჯრედის მორფოლოგია, პროლიფერაცია და აპოპტოზი, და შეფასდეს აპტამერების ბიოლოგიური აქტივობა.

(3) ცხოველებზე ჩატარებული მოდელის ტესტირება: შესაბამის ცხოველებზე ჩატარებულ ტესტებში ნუკლეინის მჟავას აპტამერები შეჰყავთ ინექციის ან წამლის მიღების გზით, ხოლო ცხოველებში ფიზიოლოგიური მაჩვენებლები და პათოლოგიური ცვლილებები დაკვირვების ქვეშ აკვირდებიან აპტამერების ბიოლოგიური აქტივობისა და უსაფრთხოების შეფასებას in vivo პირობებში.